Τι ειρωνεία! Αναφέρομαι στο Detroit’s Michigan Theater, ένα πανέμορφο θέατρο 4.000 θέσεων, το οποίο χτίστηκε το 1926. Παρότι γλύτωσε την κατεδάφιση, το 1967, άξιο λόγου είναι και το γεγονός ότι ένας από τους λόγους της φθίνουσας πορείας του, ήταν και η έλλειψη χώρων στάθμευσης, καθώς είχε να αντιμετωπίσει τον ανταγωνισμό των σύχρονων mall (της εποχής του) τα οποία παρείχαν.
Κι έτσι, παρότι ο βασικός σκελετός του κτιρίου παρέμεινε άθικτος, εντός του, δημιουργήθηκε ένα τριώροφο πάρκινγκ...
Παρασκευή 18 Απριλίου 2014
Η Σοφία (μου) δεν αγάπησε ποτέ το χρήμα. Θα μπορούσε, όμως, να κάνει μια εξαίρεση για το συγκεκριμένο χαρτονόμισμα. Δυστυχώς, δεν κυκλοφορεί, πλέον. Χάθηκε, όπως κι εκείνος...
Τρίτη 15 Απριλίου 2014
Τι διαμάντια παράγουν σύγχρονοι Έλληνες μουσικοί! Όπως οι Αθηναίοι we own the sky. Δεν θέλω να πω τίποτε. Δεν χρειάζεται. Ακούστε τους:
Πρόσφατα συζητούσα με την κόρη, σχετικά με την διαφορά βιβλίου και ταινίας βασισμένη στο ίδιο βιβλίο. Μπορεί να πετύχει το πνεύμα, αλλά αδυνατεί στη λεπτομέρεια. Πώς να περιγράψει συναισθήματα και σκέψεις; Πώς μπορεί να αποτυπωθεί στο φιλμ η εξαιρετική εισαγωγική φράση της "Ιστορίας των δύο πόλεων" (A tale of two cities) του Ντίκενς;
"It was the best of times, it was the worst of times, it was the age of wisdom, it was the age of foolishness, it was the epoch of belief, it was the epoch of incredulity, it was the season of Light, it was the season of Darkness, it was the spring of hope, it was the winter of despair, we had everything before us, we had nothing before us, we were all going direct to heaven, we were all going direct the other way..." Συμφωνήσαμε ομονοούντες: πάντα, πρώτα ανάγνωση του βιβλίου. Η ταινία, ακολουθεί.
