Μέσα Αυγούστου και μόλις ξεκίνησε η βροχή. Δυνατή, καλοκαιρινή καταιγίδα με έντονη παρουσία και χαρακτηριστικό ήχο. Ίσως όπως οραματίστηκε την εποχή αυτή ο Αντόνιο Βιβάλντι και την αποτύπωσε στην σπονδυλωτή σύνθεσή του "Τέσσερις Εποχές".
Το καλοκαίρι για τον Βιβάλντι, είναι μια εποχή πνιγηρής, τυραννικής ζέστης, με διαλείμματα καταιγίδας. Το 1ο μέρος του "Καλοκαιριού", από τις "Τέσσερις Εποχές", υποβάλλει μια οκνηρή διάθεση κάτω απ’ τον καυτό ήλιο. Αυτό ακολουθείται από υπομνήσεις κελαηδίσματος πουλιών και από πιο ανήσυχα σημεία καθώς σηκώνεται αέρας.
Στο 2ο μέρος, ο ύπνος ενός νεαρού βοσκού στη φύση ταράζεται από μια αστραπή, αλλά κι από σμήνη κουνουπιών και μυγών.
Η καταιγίδα τελικά, ξεσπάει στο 3ο μέρος, το κορυφαίο για μένα. Καταρρακτώδης βροχή και χαλάζι μαστιγώνουν τα χωράφια και λυγίζουν το καλαμπόκι.
O ήχος της εξαιρετικής αυτής σύνθεσης, ενέχεται σε πολλές, προσωπικές μεταφράσεις. Ακόμη και σε εικόνα, όπως έπραξε ο σχεδιαστής του ακόλουθου βίντεο.
Δείτε εδώ: https://vimeo.com/1763329
Ενδιαφέρουσα και η "μετάφραση" του 3ου μέρους από τον Βρετανό συνθέτη Max Richter, που έγινε πέρυσι:
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου