Τέλος εποχής...

Μετά από 47 χρόνια συνεχούς κυκλοφορίας, η εκδοτική εταιρεία ανακοίνωσε ότι σταματά την έκδοση του περιοδικού "Μίκυ Μάους" στην Ελλάδα.

Ήταν την 1η Ιουλίου του 1966, όταν κυκλοφορούσε στην Ελλάδα το πρώτο τεύχος του Μίκυ Μάους, του ιστορικά αρχαιότερου εβδομαδιαίου περιοδικού.

Με αυτό μεγαλώσαν γενιές ολόκληρες παιδιών, αγωνιώντας για την κάθε νέα εβδομαδιαία έκδοση, κάθε Πέμπτη. Δραχμαί 3, σαν να λέμε δηλαδή, κάτι λιγότερο του ενός cent του ευρώ.



Τρέχαμε με ανυπομονησία στο περίπτερο, να προλάβουμε να το αποκτήσουμε. Με προσωπικές προτιμήσεις, άλλος φαν του Μίκυ, άλλος του Ντόναλντ, άλλος του Γκαστόνε. Ήταν κι ο Κύρος Γρανάζης, ο Γκούφη (κι ο Σούπερ Γκούφη) η αιώνια αρραβωνιαστικιά Νταίζη και τα ανήψια Χιούι, Λιούι και Ντιούι, οι Λύκοι. Και βέβαια, ο μοναδικός γκρινιάρης-τσιγκούνης θείος Σκρουτζ, με την ακόρεστη μανία για χρυσάφι και το χρηματοκιβώτιό του γεμάτο λεφτά, όπου από την εξέδρα βουτούσε σε αυτά, σαν σε πισίνα.







Μικρό σχήμα, χρώμα σε αρκετές σελίδες, όπλο πραγματικό της παιδικής φαντασίας μας.

Το γεγονός ότι πολλοί χρησιμοποιούν τον όρο «Μίκυ Μάους» για όλων των ειδών κόμικς αντανακλά την διάδοση και αποδοχή του σε δυο τουλάχιστον γενιές Ελλήνων. Το πλήθος των τευχών που έχουν κυκλοφορήσει (πάνω από 2400) το κατατάσσει στην κορυφαία θέση στην Ελλάδα αλλά και σε έναν από τους πιο πετυχημένους τίτλους της Disney παγκοσμίως.

Δεν ξεχνώ, παρά τα σαράντα χρόνια που έχουν περάσει την μαγική περιπέτεια στην ανεύρεση των Επτά Πόλεων της Τσιμπόλα. Υπάρχει σκαναρισμένο στο Scribd, εδώ: http://www.scribd.com/doc/74816737/%CE%A4%CE%B5%CF%8D%CF%87%CE%BF%CF%82-003-%CE%9F-%CE%B4%CF%81%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%A4%CF%83%CE%B9%CE%BC%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B1#download

Κρίμα, πολύ κρίμα!

"I have a dream that my four little children will one day live in a nation where they will not be judged by the colour of their skin but by the content of their character".

Αυτή η φράση αποτελεί κληρονομιά του Martin Luther King, όχι μόνο προς την δική του χώρα, αλλά προς την ανθρωπότητα. 



Και ήταν σαν σήμερα, στις 28 Αυγούστου του 1963, ενώπιον πλήθους 250.000 διαδηλωτών, στο Lincoln Memorial, η ομιλία του, στην οποία περιεχόταν αυτή η θρυλική, πλέον, αναφορά. 






Χαρακτηρισμένος ως "ο πιο επικίνδυνος νέγρος της Αμερικής", ο μεγάλος οραματιστής Μάρτιν Λούθερ Κινγκ δολοφονήθηκε στις 4 Απριλίου του 1968 στο Μέμφις του Τενεσί, ενώ βρισκόταν στο μπαλκόνι του πανδοχείου στο οποίο βρισκόταν μαζί με τους συνεργάτες του. Ήταν μόλις 39 ετών.



Τιμήθηκε με το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας, μετά το θάνατό του. Πλέον, η 3η Δευτέρα του Ιανουαρίου γιορτάζεται ως η ημέρα του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και αποτελεί εθνική εορτή των Η.Π.Α.



Περισσότερα εδώ: http://www.bbc.co.uk/news/world-us-canada-23861859

Τις τελευταίες δέκα μέρες, η Καλιφόρνια έζησε ίσως τις μεγαλύτερες πυρκαγιές της ιστορίας της. Οι ζημιές είναι τεράστιες και οι φωτιές δεν έχουν περιοριστεί ακόμη, πλήρως.

Μερικές φωτογραφίες αναδεικνύουν την άσχημη πλευρά της συγκεκριμένης κατάστασης, που επιδρά σε ανθρώπους αλλά και ζώα.

Και τι είναι η Reliefography;

Είναι μια νέα μέθοδος που προέκυψε από την συνεργασία του Μουσείου Van Gogh με την Fujifilm. Βασίζεται στο τρισδιάστατο σκανάρισμα της εμπρόσθιας και οπίσθιας επιφάνειας του πίνακα ζωγραφικής που επιθυμούμε να αναπαράξουμε.

Με αυτή την μέθοδο εκτύπωσης, το αντίγραφο είναι ακριβώς όμοιο με το πρωτότυπο έργο, και διαθέτει την μαγεία της υφής του, στην πινελιά του ζωγράφου! Ακόμη και οι ετικέτες που βρίσκονται στην πίσω όψη αναπαράγονται ακριβώς όπως στο πρωτότυπο.

Έτσι, οι παχιές και πλούσιες πινελιές του Van Gogh μπορούν να αποτυπωθούν, πράγμα αδύνατο σε συμβατική παραγωγή αντιγράφου.

Πρωτότυπο και εντυπωσιακό, σίγουρα θα βρει εφαρμογές και αλλού!

Το πιο πάνω παράδειγμα, είναι προϊόν Reliefography, όπως σωστά υποθέτετε.

Ομολογώ ότι βρίσκω το Google Doodle πολύ ωραία ιδέα. Πολύ διακριτικά, μας γνωρίζει πράγματα, γεγονότα, καταστάσεις, ανθρώπους.




Σήμερα, 22 Αυγούστου, μας θυμίζει ότι συμπληρώνονται 151 χρόνια από την γέννηση του κλασικού συνθέτη και δημιουργού Claude Debussy. Έτσι είναι. Οι μεγάλοι δημιουργοί ζουν μέσα από το έργο τους. Άρα, η γέννηση αρκεί ως αναφορά.




Πρόσφατα, ανάρτησα ένα θέμα με τίτλο 'Clair de lune'. Αναφερόταν στην ομώνυμη δική του σύνθεση, ίσως την πιο διαδεδομένη και σίγουρα εξαιρετική. 

Μια σύνθεσή του, που μου αρέσει πολύ, είναι οι "Sirènes". 



Την βρήκα ως μουσική επένδυση μιας χειμερινής έκλειψης της σελήνης. Ε, ταιριάζει και με την ολόφρεσκη πανσέληνο κάνοντας αντίθεση. Ωραίος ήχος, εντυπωσιακή εικόνα.

Εδώ είναι: https://vimeo.com/18239117

Μέσα Αυγούστου και μόλις ξεκίνησε η βροχή. Δυνατή, καλοκαιρινή καταιγίδα με έντονη παρουσία και χαρακτηριστικό ήχο. Ίσως όπως οραματίστηκε την εποχή αυτή ο Αντόνιο Βιβάλντι και την αποτύπωσε στην σπονδυλωτή σύνθεσή του "Τέσσερις Εποχές".




Το καλοκαίρι για τον Βιβάλντι, είναι μια εποχή πνιγηρής, τυραννικής ζέστης, με διαλείμματα καταιγίδας. Το 1ο μέρος του "Καλοκαιριού", από τις "Τέσσερις Εποχές", υποβάλλει μια οκνηρή διάθεση κάτω απ’ τον καυτό ήλιο. Αυτό ακολουθείται από υπομνήσεις κελαηδίσματος πουλιών και από πιο ανήσυχα σημεία καθώς σηκώνεται αέρας.

Στο 2ο μέρος, ο ύπνος ενός νεαρού βοσκού στη φύση ταράζεται από μια αστραπή, αλλά κι από σμήνη κουνουπιών και μυγών.



Η καταιγίδα τελικά, ξεσπάει στο 3ο μέρος, το κορυφαίο για μένα. Καταρρακτώδης βροχή και χαλάζι μαστιγώνουν τα χωράφια και λυγίζουν το καλαμπόκι.



O ήχος της εξαιρετικής αυτής σύνθεσης, ενέχεται σε πολλές, προσωπικές μεταφράσεις. Ακόμη και σε εικόνα, όπως έπραξε ο σχεδιαστής του ακόλουθου βίντεο.

Δείτε εδώ: https://vimeo.com/1763329

Ενδιαφέρουσα και η "μετάφραση" του 3ου μέρους από τον Βρετανό συνθέτη Max Richter, που έγινε πέρυσι:  

Είναι ένα από τα πλέον αναγνωρίσιμα τραγούδια στον κόσμο. Σίγουρα ένα από τα σημαντικότερα, και για πολλούς, ένα από τα ομορφότερα. Βάλτε κι εμένα στους τελευταίους.

Και προϊόν ιστορικής εξέλιξης. Από αλλού ξεκίνησε, και κατέληξε να γίνει ένας εξαιρετικός ύμνος υπέρ της ελευθερίας. 

O bella ciao / δηλαδή, Έχε γεια κούκλα μου. 



Να οι στίχοι, όπως πλέον, τους τραγουδάμε:

Una mattina mi son svegliato,
o bella, ciao! bella, ciao! bella, ciao, ciao, ciao!
Una mattina mi son svegliato,
e ho trovato l'invasor.

O partigiano, portami via,
o bella, ciao! bella, ciao! bella, ciao, ciao, ciao!
O partigiano, portami via,
ché mi sento di morir.

E se io muoio da partigiano,
o bella, ciao! bella, ciao! bella, ciao, ciao, ciao!
E se io muoio da partigiano,
tu mi devi seppellir.

E seppellire lassù in montagna,
o bella, ciao! bella, ciao! bella, ciao, ciao, ciao!
E seppellire lassù in montagna,
sotto l'ombra di un bel fior.

E le genti che passeranno,
o bella, ciao! bella, ciao! bella, ciao, ciao, ciao!
E le genti che passeranno,
Mi diranno «Che bel fior!»

«È questo il fiore del partigiano»,
o bella, ciao! bella, ciao! bella, ciao, ciao, ciao!
«È questo il fiore del partigiano,

morto per la libertà!

Που μεταφράζονται ως: 

Ένα πρωινό, στο δειλινό,
Oh bella ciao, bella ciao, bella ciao ciao ciao
ένα πρωινό, στο δειλινό,
είδα μπροστά μου τον εχθρό.

Ω παρτιζάνε,να 'ρθώ μαζί σου,
Oh bella ciao, bella ciao, bella ciao ciao ciao
Ω παρτιζάνε,να 'ρθώ μαζί σου,
νιώθω το θάνατο κοντά.

Και αν πεθάνω, σαν παρτιζάνος,
Oh bella ciao, bella ciao, bella ciao ciao ciao
Και αν πεθάνω, σαν παρτιζάνος,
σύντροφε θάψε με βαθιά.

Σ'ένα βουνό,κάπου ψηλά,
Oh bella ciao, bella ciao, bella ciao ciao ciao
Σ'ένα βουνό,κάπου ψηλά,
κάτω από λουλουδιού σκιά.

Και όσοι περάσουν, να ξαποστάσουν,
Oh bella ciao, bella ciao, bella ciao ciao ciao
Και όσοι περάσουν, να ξαποστάσουν,
θα πουν «τι άνθος όμορφο!»

Αυτό ειν'το άνθος, του παρτιζάνου,
Oh bella ciao, bella ciao, bella ciao ciao ciao
Αυτό ειν'το άνθος, του παρτιζάνου,

που πέθανε για λευτεριά.

Μόνο σκεφτείτε το πόσο σημαντικό είναι αυτό το τραγούδι από το γεγονός ότι μεταφράστηκε σε Ιταλικά, Αραβικά, Βρετονικά, Αγγλικά, Ρώσικα, Βοσνιακά, Καστελιάνικα, Κροατικά, Σέρβικα, Ουγγρικά, Ισπανικά, Φιλανδικά, Γερμανικά, Τουρκικά, Ιαπωνικά, Κινέζικα, Κουρδικά, Δανέζικα, Νορβηγικά, Σλοβένικα, Τυνησιακά, Θιβετιανά, Ουκρανικά και στην διάλεκτο Τάγκαλογκ!

To «Bella Ciao» είναι ένα ιταλικό τραγούδι και έγινε παγκόσμια γνωστό όταν το τραγουδούσε η ιταλική αντίσταση κατά την διάρκεια του Β' παγκοσμίου πολέμου. Στην διασκευή αυτή οι στίχοι του τραγουδιού εξυμνούν τον απελευθερωτικό αγώνα των παρτιζάνων και τον ηρωικό τους θάνατο.

Η μουσική του τραγουδιού όμως δεν είναι επίκαιρη, αλλά είναι εμπνευσμένη από κάποιο πολύ παλαιότερο παραδοσιακό τραγούδι, ενώ είναι άγνωστο από ποιον έχουν γραφεί οι στίχοι. 

Η μελωδία του τραγουδιού ήταν ήδη γνωστή και την τραγουδούσαν στις αρχές του 20ού αιώνα οι γυναίκες που μάζευαν ρύζι στις φυτείες της ιταλικής επαρχίας Terre d'Acqua κοντά στην Μπολόνια. Οι στίχοι του τραγουδιού κατηγορούν τις δύσκολες συνθήκες εργασίας μέσα στον καυτό ήλιο. 



Η πρώτη γνωστή ερμηνεία του 1906 έχει την μορφή αντίδρασης κατά του αφεντικού, που «με ένα ραβδί στο χέρι» παρακολουθεί τους εργάτες, χαραμίζει την ζωή των γυναικών και δεν πληρώνει τους μισθούς. Η μέρα όμως πλησιάζει, που οι εργάτριες θα απελευθερωθούν. 

Μια από τις καλύτερες αποδόσεις είναι αυτή της Μαρίας Φαραντούρη και του Manu Chao, στα καστελιάνικα.

Πιο κοντά στην αυθεντική μορφή, πριν την υιοθέτηση της μελωδίας από τους αντάρτες, είναι η απόδοση της Milva, από το 1971:

Έχει και ελληνική διασκευή, όπως είπαμε. Αυτή είναι:

Και κάποιος ευαίσθητος Λατίνος, έγραψε, απευθυνόμενος στην αγαπημένη του, υποθέτω, στον τοίχο...

Για αυτό ισχύει ό,τι περιγράφει ο τίτλος.

Ισχυρή απόδειξη η ακόλουθη διαφήμιση της μπύρας Carlsberg που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο. Όπου σε ένα βελγικό multiplex, γέμισαν μια αίθουσα με 184 μηχανόβιους, αφήνοντας κενές μόνο δύο θέσεις. Η συνεννοημένη ταμίας έδινε τα εισιτήρια σε ανυποψίαστα ζευγάρια.

Απολαυστικές οι αντιδράσεις, ειδικά στις εκφράσεις του προσώπου των ανυποψίαστων θεατών.

Μήπως τελικά, βιάστηκαν να κρίνουν;

Ή αλλιώς, αυτό που θα ευχόταν να διέθετε κάθε μαθητής Λυκείου, έστω προσωρινά, για την τελευταία τάξη!

Μην κάνετε τον κόπο να μεταφράσετε την λέξη του τίτλου.
Ελληνική είναι, η υπερθυμησία, ή αλλιώς «υπερθυμητικό σύνδρομο», δηλαδή μια υπερβολικά αποτελεσματική μνήμη,  γεγονός που του επιτρέπει να θυμάται κανείς τα πάντα με μεγάλη λεπτομέρεια.



Είναι μια δυνατότητα την οποία έχουν περίπου 10 άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη!

Ευχή ή κατάρα;
Σκεφτείτε το, πριν απαντήσετε...

Πάντως, ο συγκεκριμένος κύριος αποκαλείται Mr. Human Google και καλύτερα να τον αποκλείσετε από το Trivial Pursuit...

Ο Νίκος Νικολάου (1909–1986) ήταν διακεκριμένος Έλληνας ζωγράφος, χαράκτης και γλύπτης της λεγόμενης «γενιάς του '30». Σπούδασε ζωγραφική με δασκάλους τον Ουμβέρτο Αργυρό και τον Κωνσταντίνο Παρθένη.

Λιτές και εκφραστικές είναι και οι τοπιογραφίες του. Ο ίδιος έχει γράψει σχετικά: «Τη φύση την είδα μέσα από μια ιδέα που σχημάτισα βλέποντας τους Έλληνες».

Ήταν Υδραίος. Το ξέρει το νησί, το αγαπά, φαίνεται αυτό. Το ζει, το καταλαβαίνει και το απεικονίζει με σπάνιο τρόπο.

Μου αρέσουν πολύ οι πίνακές του, με θέματα εμπνευσμένα από την Ύδρα. Ειδικά ο πρώτος.




Σπίτια στην Ύδρα, 1950




Ύδρα, 1952



Ύδρα, 1953



Ύδρα 2, 1953




Ύδρα Β', 1980





Ύδρα, χαρακτικό, 1934

Η Ύδρα, με το ωραίο φως, την φυσική ομορφιά, την ιστορία και την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική της έχει εμπνεύσει πλήθος Ελλήνων ζωγράφων.

Αξίζει να την επισκεφτεί κανείς.