Κορσική. Το τέταρτο μεγαλύτερο νησί στην Μεσόγειο Θάλασσα, μετά τη Σικελία, τη Σαρδηνία και την Κύπρο.
Ύστερα από πολλά χρόνια εχθροπραξιών με τους Γάλλους, οι Κορσικανοί ανακήρυξαν το νησί τους ανεξάρτητο. Συγκρότησαν εθνικό κοινοβούλιο και υιοθέτησαν το πιο δημοκρατικό σύνταγμα στην Ευρώπη. Οι Κορσικανοί επέλεξαν ως πρωτεύουσα το Κόρτε, στο εσωτερικό του νησιού, σχεδίασαν σύστημα απονομής δικαιοσύνης για να παραμεριστεί η αυτοδικία της βεντέτας, δημιούργησαν σχέδιο σχολικής εκπαίδευσης και προχώρησαν στην ίδρυση πανεπιστημίου. Η ανεξαρτησία του νησιού όμως δεν κράτησε πολύ. Η άνοδος του Ναπολέοντα στην εξουσία διευκολύνει την τελική προσάρτηση του νησιού στη Γαλλία. Οι Γενοβέζοι βλέποντας το αδιέξοδο των επαναστάσεων των ντοπίων, στα 1768 πωλούν την Κορσική στη Γαλλία. Πρώτος Γάλλος Κυβερνήτης στο νησί διορίζεται ο κόμης Ρενέ Μαρμπέφ. Έκτοτε, στο νησί διακρίνονται εύκολα, σημαντικά στοιχεία ελληνικής ιστορίας. Αυτή την περίοδο έφτασαν στην Κορσική οι Έλληνες από τη Μάνη. Είχαν ξεκινήσει 730 με το γαλλικό πλοίο «Σωτήρ» τον Σεπτέμβριο του 1675 από τον ιστορικό όρμο του Οίτυλου. Πριν την αναχώρηση των Οιτυλιωτών για την Κορσική οι αρχές της Γένοβας ιταλοποίησαν όλα τα επίθετα αντικαθιστώντας τις καταλήξεις «άκης» σε "acci” (για παράδειγμα το Παπαδάκης έγινε Papadacci).
«Διετήρει αίματός του εις τας φλέβας του ρανίδα,
ο Κορσικανός ο έχων τον Ταΰγετον πατρίδα...»
Αλ. Σούτσος
Για καλή τύχη των Μανιατών ο Κυβερνήτης είναι φιλέλληνας και δείχνει εξαιρετικό ενδιαφέρον για «τους απόγονους των Σπαρτιατών».
Είναι εντυπωσιασμένος από το βίο τους, την ιστορία τους, τις μάχες, τα βάσανα, την αξιοπρέπεια, τα αυστηρά έθιμα, την αλληλεγγύη τους και κυριολεκτικά τους θέτει υπό την προστασία του. Με τη φροντίδα του, χτίζεται κοντά στην Παόμια, πλησίον της θαλάσσης, το νέο τους χωριό. Το Καργκέζε είναι το μόνο χωριό της Κορσικής που έχει κτιστεί βάσει σχεδίου και σε κάθε οικογένεια δίδεται από ένα σπίτι. Μάλιστα και ο ίδιος ο Μαρμπέφ χτίζει έπαυλη εδώ για να βρίσκεται τακτικά κοντά στους Έλληνες φίλους.
Όταν ξέσπασε η Κορσικανική επανάσταση οι Έλληνες ως Γαλλόφιλοι αρνήθηκαν να συνεργαστούν με τους επαναστάστες και με αρχηγό τον Θεόδωρο Στεφανόπουλο επιχείρησαν ηρωική έξοδο από το κάστρο της Ομίνιας (στη φωτογραφία που ακολουθεί), το βράδυ της Ανάστασης του 1731.
Η έξοδος των Μανιατών από το κάστρο θεωρείται εξαιρετικό κατόρθωμα καθώς ουδείς από τους ενενήντα Μανιάτες ούτε καν τραυματίστηκε. Από τότε μέχρι σήμερα γιορτάζεται στην Κορσική αυτό το γεγονός με γιορτή - λιτανεία που γίνεται τη Δευτέρα του Πάσχα.
Με επικεφαλής την πρώτη σημαία των αποίκων και τιμητική συνοδεία των νέων Μανιατών που πυροβολούν στον αέρα, η λιτανεία περιφέρεται στους δρόμους του χωριού Καργκέζε και συγκεντρώνει επισκέπτες απ όλη την Κορσική και τη Γαλλία.
Η περιοχή του Καργκέζε το 1774 με την μεσολάβηση του κόμη Marbeuf παραχωρήθηκε στους Έλληνες ως αποζημίωση για το χαμό της Παόμιας. Από τότε οι Έλληνες και Κορσικανοί ζουν ειρηνικά και μετά το 1830 έχουμε τους πρώτους μεικτούς γάμους Ελλήνων αποίκων και ντόπιων Κορσικανών που εγκαθίστανται κι αυτοί στο Καργκέζε. Στο Καργκέζε σήμερα κατοικούν μονίμως περί τους 2.000 απόγονοι Μανιατών.
Μοσχοβολάει Ελλάδα καθώς βαδίζει κανείς σήμερα, στο Καργκέζε στην…. οδό Ελλάδος (Rue de Greece), στην οδό Μάνης (Rue de Magne) στην οδό Οιτύλου (Rue de Vitylon)! Οι κάτοικοι έχουν κρατήσει τα παλαιά Μανιάτικα επώνυμά τους: Στεφανόπουλος, Φριμιγόκης, Τζαννετάκης, Δρακάκης, Βολιμάκης, Κορίτης, Βλαχοδημάκης, Κορώνας, Κοτσυφάκης, Παπαδάκης, Μαυροειδάκης κ.ά.
Ένα εξαιρετικό τραγούδι που εξυμνεί την ομορφιά της Κορσικής είναι το "Corsica" που γράφτηκε το 1996 από τον Petru Guelfucci. Ακούστε το, με ελληνική μετάφραση των στίχων.
Η εξαιρετική μελωδία, υπάρχει και σε ελληνική προσέγγιση χωρίς όμως να αναφέρεται στην Κορσική πλέον, από την Μόρφω Τσαϊρέλη . Η Μόρφω γεννήθηκε στη Γερμανία, μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη και δεν ολοκλήρωσε ποτέ τις σπουδές της για να ασχοληθεί με το τραγούδι. Ξεκίνησε να τραγουδάει την Άνοιξη του '92 κοντά στην αδερφή της Νίκη και τα αδέρφια Δημήτρη και Βασίλη Πρατσινάκη.
Ωραία το ερμηνεύει, με συναίσθημα και εξαιρετικό τόνο φωνής. Αξίζει να ακουστεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου