Ξημερώνει Αύγουστος.
Ο Ελύτης έγραψε:
Αύγουστε μήνα και Θεέ σε σένα ορκιζόμαστε
πάλι του χρόνου να μας βρεις στο βράχο να φιλιόμαστε.
Ο Καβάφης έγραψε:
Θάθελα αυτήν την μνήμη να την πω...
Μα έτσι εσβύσθη πια... σαν τίποτε δεν απομένει —
γιατί μακρυά, στα πρώτα εφηβικά μου χρόνια κείται.
Δέρμα σαν καμωμένο από ιασεμί...
Εκείνη του Aυγούστου — Aύγουστος ήταν; — η βραδυά...
Μόλις θυμούμαι πια τα μάτια· ήσαν, θαρρώ, μαβιά...
A ναι, μαβιά· ένα σαπφείρινο μαβί.
Σαν ξημερώνει επάνω σου πρωί αυγουστιάτικο
την ατμόσφαιρά σου περνά σφρίγος απ’ την ζωή των˙
και κάποτ’ αιθερία εφηβική μορφή,
αόριστη, με διάβα γρήγορο,
επάνω από τους λόφους σου περνά.
Ο Καββαδίας έγραψε:
Ανέμισες για μια στιγμή το μπολερό
και το βαθύ πορτοκαλί σου μεσοφόρι
Αύγουστος ήτανε - δεν ήτανε θαρρώ,
τότε που φεύγανε μπουλούκια οι σταυροφόροι
Ο Μικρούτσικος μελοποίησε:
Ο Παπάζογλου τραγούδησε:
O Van Gogh ζωγράφισε:
Vase with Twelve Sunflowers, Arles, August 1888
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου