Jose Saramago II

'ΠΕΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ'

Η ιστορία έχει ως εξής:

Σε μια χώρα (της οποίας το όνομα δε μαθαίνουμε ποτέ) ξαφνικά ο θάνατος παύει απλά να υφίσταται. Οι γέροι αρνούνται να πεθάνουν, τα σωστικά συνεργεία ανασύρουν από αυτοκίνητα ανθρώπους που δε θα'πρεπε να είναι ζωντανοί, και αν κάποιος θέλει να αυτοκτονήσει απλά δε γίνεται. Και εκεί που στην αρχή όλη τη χώρα καταλαμβάνει ένα κλίμα ευφορίας σιγά σιγά  αρχίζουν να εμφανίζονται προβλήματα. 

Οι οίκοι ευγηρίας προειδοποιούν για  υπερπληθυσμό ενηλίκων, οι γιατροί στα νοσοκομεία βλέπουν ασθενείς που  απλά υποφέρουν να μην μπορούν να πεθάνουν και να ησυχάσουν, οι  ασφαλιστικές εταιρίες οι νεκροθάφτες αλλά και το ίδιο ασφαλιστικό  σύστημα της χώρας κινδυνεύει να τιναχτεί στον αέρα στην προοπτική η  χώρα να γίνει ένας γιγαντιαίος οίκος ανήμπορων ηλικιωμένων.

Κοντά σε όλα αυτά η εκκλησία χάνοντας το έρεισμα του θανάτου χάνει  και το έρεισμα της μετά θάνατον ζωής και την υπόσχεση της δεύτερης  ανάστασης και βλέπει τα ποσοστά της να πέφτουν.

Το βιβλίο αυτό δείχνει με μια ρεαλιστική και άκρως κυνική και  εύστοχη ματιά τι θα μπορούσε να πάει στραβά στη ζωή μας αν δεν υπήρχε ο  θάνατος. Οχι όμως με την κλασσική φιλοσοφική έννοια "χωρίς θάνατο δεν  υφίσταται η χαρά της ζωής". Αυτή πλανάται σε όλο το βιβλίο. Είναι εκεί  χωρίς να εκφράζεται, και καλά κάνει.Ο συγγραφέας μας περιγράφει όλες τις  ανατροπές που θα έφερνε στην καθεστηκυία τάξη μια κοινωνίας η απουσία  του θανάτου. Πολιτικοί, δημοσιογράφοι, εκκλησία, ασφαλιστικές εταιρίες  βρίσκονται σε απίστευτη αταξία και ξαφνικά ανακαλύπτεις οτι η κοινωνίας  μας έτσι όπως είναι δομημένη όσο και να κάνει οτι μισεί τον θάνατο απλά  δεν μπορεί να δουλέψει χωρίς αυτόν με τρόπους που δεν το περίμενες.

Την ιστορία αναλαμβάνει να σώσει η Μαφφία (με 2 φ παρακαλώ πολύ) η  οποία αναλαμβάνει να μεταφέρει τους ανθρώπους σε άλλη χώρα (οπου ο  θάνατος δουλεύει καθώς η θάνατος είναι για κάθε χώρα και πλάσμα  ξεχωριστά). Εναντι αντιτίμου φυσικά. Και ενώ όλοι φαίνεται να  ξαναβρίσκουν το ρυθμό τους ο θάνατος επανέρχεται με τη μορφή μιας  πανέμορφης γυναίκας 36 ετών, που υπογράφει σαν "η θάνατος" (με μικρό  προς σεβασμό προς τον μεγάλο ΘΑΝΑΤΟ καθώς η ίδια είναι απλώς υπάλληλος, και με θηλυκό απο το γαλλικό morte).

Εντυπώσεις και σχόλια για το βιβλίο

Το "περί θανάτου" είναι μια μοναδική εμπειρία σαν βιβλίο. Δεν ξέρω, καλή ή κακή, αλλά σίγουρα είναι εμπειρία. Ο συγγραφέας έχει πολύ  ιδιαίτερο τρόπο για να γράφει. Και αυτός είναι ο "δε χρησιμοποιώ  τελείες". Ακριβώς. Δεν υπάρχουν παρά ελάχιστες τελείες. Το βιβλίο  αποτελείται από τεράστιες προτάσεις (3-4 σελίδες η κάθε μία όχι  αστεία). Πιστέψτε με είναι λίγο κουραστικό. Εως πολύ πολλές φορές. Δε  ξέρω γιατί υιοθετήθηκε αυτό το στυλ. Μου είχε κανει πολύ εντύπωση ότα  διάβαζα το βιβλίο. Σίγουρα σου δίνει μια αίσθηση οτι σου μιλάει ένας  άνθρωπος απίστευτης εξυπνάδας, ένας άνθρωπος που δε σταματάει να βάλει τελεία γιατί θέλει να σου μεταφέρει τις ιδέες του από το μυαλό του που  ξεχειλίζει. Δίνει επίσης μια παιχνιδιάρικη αίσθηση. Είναι αυτή η αίσθηση  της ειρωνίας που εχεις όταν ακούς κάτι απλό να περιγράφεται  επιτηδευμένα με επίσημο και επιστημονικό λόγο ακριβώς για να τονιστεί η  απλότητα του. Και ταυτόχρονα σου δίνεται η αίσθηση οτι ο ομιλητής σου  καλύπτει όλες τις μικρές λεπτομέρεις για τις οποίες θα μπορούσες να τον  κοροϊδέψεις και οτι σε κοροϊδεύει ταυτόχρονα αυτός μεν αλλά το κάνει με  έναν άκρως πολιτισμένο και ευγενικό τρόπο. Είναι ένα ανήσυχο πνεύμα που  χαίρεσαι να το διαβάζεις.



Αυτό είναι.
Ενδεικτικά, στην "Πρωτοπορία" υπάρχει ακόμη και μεταχειρισμένο με 10,14 ευρώ.

Μια εξαίρετη εικονογράφηση της πολυσήμαντης "Ιθάκης" του Καβάφη απέκτησε χρώμα και σχήμα.

Η "Ιθάκη", αποτέλεσε πηγή έμπνευσης, 80 χρόνια μετά το θάνατο του ποιητή, για έναν καλλιτέχνη που βρίσκεται στην άλλη άκρη της γης, τον ταλαντούχο Αυστραλό illustrator, Gavin Aung Than.

Μέσα από τις εικόνες ξετυλίγεται η ιστορία του πρωταγωνιστή της Ιθάκης. Πρέπει όμως να σημειωθεί πως ο δημιουργός τονίζει ότι ο ήρωας της ιστορίας του δεν είναι ο Οδυσσέας, αλλά ένας συνδυασμός των παιδικών του αναμνήσεων από τα κόμικ και τις ταινίες που είχε δει.